Pembangunan Model Ikabu Magnetis ke atas Murid Disleksia Sekolah Rendah bagi pengajaran Bahasa Melayu
DOI:
https://doi.org/10.53797/fphj.v2i2.1.2023Keywords:
Disleksia, Bahasa Melayu, Kanak-Kanak, KemahiranAbstract
Fokus utama kajian ini adalah membangunkan dan mengkaji keberkesanan Model Ikabu Magnetis Ke Atas Murid Disleksia Sekolah Rendah Bagi Pengajaran Bahasa Melayu. Disleksia adalah sejenis masalah pembelajaran khusus yang kerap berlaku. Murid-murid disleksia mempunyai masalah menguasai tugasan sekolah walaupun mereka telah berusaha bersungguh-sungguh. Mereka juga mempunyai keupayaan intelek yang normal dan telah mendapat rangsangan dan pembelajaran yang mencukupi. Kegagalan menguasai kemahiran membaca menyebabkan murid yang mengalami disleksia sukar membaca dengan betul dan lancar, seterusnya menjejaskan pencapaian mereka dalam Bahasa Melayu. Di samping itu, tahap pengetahuan guru yang mengajar dalam aliran perdana terhadap pelaksanaan pendidikan inklusif berada pada tahap sederhana. Hal ini menunjukkan bahawa sesetengah guru yang mengajar dalam aliran perdana mempunyai persepsi yang negatif terhadap murid berkeperluan khas yang ditempat di kelas aliran perdana sehingga memberi kesan terhadap keberhasilan murid. Jadi, ini merupakan model pengajaran dan pembelajaran yang boleh digunakan oleh guru untuk mengajar kanak-kanak berkeperluan khas terutamanya dalam masalah disleksia. Kajian ini hanya melibatkan guru-guru yang mengajar kanak-kanak dalam matapelajaran Bahasa Melayu dan juga murid-murid disleksia Tahun 1 hingga Tahun 3 di mana ia melibatkan tiga buah sekolah rendah yang mempunyai kelas Pendidikan Khas di sekitar daerah Muallim, Perak. Jadi, tujuan kajian ini dilakukan adalah untuk mengkaji reka bentuk dan pembangunan Model Integrasi IKaBu Magnetis bagi murid disleksia sekolah rendah dalam pengajaran Bahasa Melayu.
References
Abdul Aziz Busri & Wan Muna Ruzanna Wan Mohammad. (2021). Strategi Pengajaran Guru Bahasa Melayu Dalam Menangani Masalah Bacaan Dalam Kalangan Murid Disleksia di Sekolah Rendah Pedalaman Sarawak. Fakulti Pendidikan, Universiti Kebangsaan Malaysia, Bangi, Selangor, Malaysia.
Adam, M. (1990). Beginning to read: Thinking and learning about print. Cambridge, MA: MIT Press.
Ahmad, M. T., Razalli, A. R., & Shaffeei, K. (2023). Tinjauan analisis keperluan modul pengajaran kemahiran membaca dalam kalangan guru pemulihan khas. Jurnal Pendidikan Bitara UPSI, 16, 92-104. Aida Mohd Isa. (2016). Penggunaan Model Konstruktivisme Lima Fasa Needham Dalam Pembelajaran Sejarah. Jurnal Pendidik dan Pendidikan 20,21-41.
Alizah Lambri & Zamri Mahamood. (2019). Penggunaan Alat Bantu Mengajar Dalam Pengajaran Bahasa Melayu Menggunakan Pendekatan Pembelajaran Berpusatkan Pelajar. International Journal of Education, Phsychology & Counseling. Volume:4 issue. (Pg 78-94). eISSN:0128-164X.
Han, Y. (2021). Hubungan Antara Faktor Demografi Dengan Pengetahuan Mengenai Disleksia Dalam Kalangan Guru Program Pendidikan Inklusif Di Sekolah Rendah.
Haraza Malek. (2001). Strategi pengajaran yang boleh digunakan oleh guru khas untuk mengatasi masalah membaca di kalangan kanak-kanak disleksia. Universiti Kebangsaan Malaysia: Selangor. Jabatan Pendidikan Khas, Kementerian Pendidikan Malaysia, Buletin Pendidikan Khas. Kuala Lumpur: Pusat Bandar Damansara.
Johnson, D. J. & Myklebust, H. R. (1967). Learning disabilities educational principal and practices. New York, NY: Grune & Stratton, Inc.
Kementerian Pendidikan Malaysia. (2004). Garis panduan pengoperasian program rintis bermasalah pembelajaran spesifik disleksia. Jabatan Pendidikan Khas Kementerian Pelajaran Malaysia.
Kementerian Pendidikan Malaysia. (2015). Buku Panduan Pengoperasian Pendidikan Khas Integrasi (PPKI).
Kementerian Pendidikan Malaysia. (2017). Dokumen Standard Kurikulum dan Pentaksiran KSSR Pendidikan Khas (Masalah Pembelajaran) Kuala Lumpur: Bahagian Pembangunan Kurikulum.
Kementerian Pendidikan Malaysia. (2017). Pentaksiran Bilik Darjah (PBD). Kuala Lumpur: Bahagian Pembangunan Kurikulum.
Kementerian Pendidikan Malaysia. (2020). Data Murid Berkeperluan Khas di Malaysia, Bahagian Pendidikan Khas
Khayati Rafie. (2007). Tinjauan ciri-ciri disleksia dalam kalangan kanak-kanak KIA2M. (Disertasi yang tidak diterbitkan). Universiti Putra Malaysia:Selangor, Malaysia.
Nur Farhana. (2014). Pembelajaran Bahasa Melayu dalam Kalangan Murid-Murid Disleksia: Kajian Kes di Sebuah Pusat Disleksia.
Nurul Haniza Samsudin, Puteri Roslina Abd. Wahid, & Salinah Ja’afar. (2017). Pembelajaran Bahasa Melayu Kanak-Kanak Pemulihan Khas: Pembinaan Bahan
Bantu Mengajar. Akademi Pengajian Melayu: Universiti Malaya.
Piaget, J. (1951). The psychology of intelligence. London: Routledge & Kegan Paul.
Sharifah Nawirah. (2016). Model Pemulihan Disleksia Davis dalam Pembelajaran Kanak-Kanak Disleksia. Fakulti Pendidikan: Universiti Kebangsaan Malaysia.
Suzita binti Samsudin & Aliza binti Alias. (2021). Pengetahuan Terhadap Disleksia dalam Kalangan Ibu Bapa di sebuah Sekolah Rendah (Primary School Parents Knowledge on Dyslexia). Universiti Kebangsaan Malaysia.
Syahida Nadia Zakaria. (2015). Kesan Pendekatan Konstruktivisme dan Pendekatan Tradisional Dalam Pengajaran dan Pembelajaran Komponen Sastera Bahasa Melayu. Jurnal Pendidikan Bahasa Melayu JPBM Vol.2, Bil.2, 12-21.
Ummi Hani Mohamed Zaid. (2008). Masalah ejaan dalam kalangan murid-murid bermasalah pembelajaran spesifik disleksia. Universiti Putra Malaysia: Selangor, Malaysia.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Andriana Anchak, Mazarul Hasan Mohamad Hanapi, Norazimah Zakaria, Mohd Syaubari Othman
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.